Zbigniew Matuszewski

Polityka i administracja

Zbigniew Matuszewski był wybitnym polskim dyplomatą, którego wkład w polską politykę zagraniczną zasługuje na szczegółowe omówienie. Urodził się 10 lutego 1946 roku w Chełmnie i przez całe życie z pasją oddawał się międzynarodowym relacjom i dyplomacji.

W latach 2001–2004 pełnił funkcję dyrektora generalnego w polskiej służbie zagranicznej, co stanowiło istotny krok w jego karierze dyplomatycznej. Jego doświadczenie i nieustępliwość umożliwiły mu zjednanie sobie zaufania międzynarodowych partnerów.

Następnie, w latach 2004–2006, Matuszewski reprezentował Polskę jako ambasador w Wielkiej Brytanii, gdzie miał okazję zaangażować się w kluczowe kwestie dotyczące współpracy między krajami. Jego śmierć 22 lutego 2022 roku pozostawiła niezatarte ślady w sercach jego bliskich oraz w pamięci tych, którzy mieli przyjemność współpracować z nim.

Życiorys

Obdarzony wysokimi kwalifikacjami, Zbigniew Matuszewski jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, w którym nie tylko zdobył wiedzę, ale również odbywał pracę przez 12 lat. W 1980 roku rozpoczął swoją karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie przez pierwsze lata po ukończeniu studiów podyplomowych w Moskwie, był zaangażowany w Departamencie Studiów i Programowania MSZ.

W późniejszych latach pełnił kluczową rolę jako wicedyrektor oraz dyrektor gabinetu Krzysztofa Skubiszewskiego w okresie od 1991 do 1993. Wcześniej zyskał cenne doświadczenie jako kierownik pionu politycznego w Ambasadzie RP w Londynie, gdzie pracował od 1986 do 1991 roku.

Matuszewski był również zastępcą Stałego Przedstawiciela Polski przy ONZ w Nowym Jorku w latach 1993–2000, a jego kadencja zbiegła się z członkostwem Polski w Radzie Bezpieczeństwa ONZ w latach 1996–1997. W Nowym Jorku przez większość czasu pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Specjalnego Komitetu Narodów Zjednoczonych ds. Operacji Pokojowych.

Po powrocie do kraju, od 2000 do 2001 roku, był wicedyrektorem Biura Spraw Międzynarodowych w Kancelarii Prezydenta. W latach 2001-2004 miał zaszczyt sprawować urząd Dyrektora Generalnego Służby Zagranicznej, jako pierwszy po wprowadzeniu ustawy z 27 lipca 2001 roku o służbie zagranicznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 1854).

W tym okresie nadzorował reformy związane z dostosowaniem służby zagranicznej do wymogów członkostwa w Unii Europejskiej, a także wprowadzenie systemu wizowego dla obywateli Rosji, Białorusi i Ukrainy. Jego kariera dyplomatyczna obejmowała również funkcję ambasadora w Wielkiej Brytanii w latach 2004–2006, a także przewodzenie Fundacji Narodowego Banku Polskiego.

Jako autor, Matuszewski napisał książkę zatytułowaną „Polska w organizacjach międzynarodowych: informator. Tom 1: Organizacja Narodów Zjednoczonych 1945–2010” (ISBN 978-83-7452-054-6), która stanowi cenne źródło informacji o roli Polski w międzynarodowej społeczności.

W uznaniu jego zasług, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po jego śmierci spoczął na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera 18-3-12).

Przypisy

  1. Zbigniew Matuszewski, Warszawa, 02.03.2022 r. - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 07.03.2022 r.]
  2. Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych, orka.sejm.gov.pl, 12.05.2004 r. [dostęp 07.03.2022 r.]
  3. Katalog główny BS – Full View of Record. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 22.05.2018 r.]
  4. a b BarbaraB. Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2002 r.

Oceń: Zbigniew Matuszewski

★★★★★
Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:19