Andrzej Czarnik

---

Życiorys

Andrzej Czarnik swoją karierę pedagogiczną rozpoczął w 1956 roku w Liceum Ogólnokształcącym w Białogardzie, gdzie pracował do 1963 roku. Następnie jego ścieżka zawodowa prowadziła go do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Koszalinie. W latach 1969–1971 związany był z Wyższą Szkołą Inżynierską w Koszalinie, a od 1971 roku, kiedy został prorektorem Wyższej Szkoły Nauczycielskiej, skupił się na działalności w Słupsku.

Był długoletnim kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej Powszechnej w Instytucie Historii Pomorskiej Akademii Pedagogicznej w Słupsku. W latach 1978–1987 sprawował funkcję rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. Poza działalnością akademicką, od 1960 roku do czasu rozwiązania partyjnego był aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1986–1990 zasiadał w egzekutywie Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Słupsku, a także przewodniczył Radzie Wojewódzkiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.

Czarnik zasłynął jako badacz dziejów Niemiec oraz znawca stosunków politycznych Pomorza Zachodniego w latach 1918–1945. W ciągu swojej kariery wypromował 128 magistrów oraz napisał 15 książek i ponad 80 artykułów naukowych. Jego ważniejsze publikacje to między innymi: Ruch hitlerowski na Pomorzu Zachodnim, Prasa w Trzeciej Rzeszy, Szkice z dziejów Pomorza Zachodniego w latach 1918–1945, Stosunki polityczne na Pomorzu Zachodnim w okresie republiki weimarskiej, Z dziennika hitlerowskiego propagandysty, Ósmy strzelców konnych w marszu i boju.

Był również jednym z kluczowych organizatorów życia naukowego oraz ruchu wydawniczego na Pomorzu Środkowym. Przewodniczył wielu regionalnym radom naukowym oraz kolegiom redakcyjnym, takimi jak „Biblioteka Słupska”, „Rocznik Koszaliński” oraz „Rocznik Słupski”. Dodatkowo, Czarnik był członkiem Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce.

---

Oceń: Andrzej Czarnik

---