Wojciech Łożyński

---

Życiorys

Wojciech Łożyński był potomkiem Michała Łożyńskiego oraz Marianny Świderskiej. Swoje pierwsze szkolne kroki stawiał w gimnazjum w Braniewie, gdzie w 1827 roku zdał egzamin dojrzałości. W latach od 1827 do 1831 kształcił się z zakresu filologii klasycznej, w miastach Królewiec oraz Bonn. W 1833 roku zawarł związek małżeński z Marią Stachowską.

W okresie pomiędzy 1832 a 1837 rokiem pełnił funkcję nauczyciela w szkole wyższej w Poznaniu. Następnie, w 1840 roku, objął stanowisko nauczyciela języka polskiego w wyższych klasach gimnazjum w Chełmnie. W 1844 roku, po awansie, został dyrektorem szkoły, a tę rolę piastował przez imponujące 38 lat. W ciągu jego kadencji, instytucja ta zyskała renomę oraz wysoki poziom nauczania, stając się ośrodkiem edukacji, kultury i patriotyzmu dla polskiej społeczności Pomorza Gdańskiego.

Chociaż działał w trudnych warunkach, wspierał dyskretnie młodzież zaangażowaną w ruch konspiracyjny, jednocześnie planując przyszłość szkoły w konfrontacji z zarzutami władz niemieckich, oskarżających o próbę polonizacji nauczania. Będąc członkiem dyrekcji Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Młodzieży Prus Zachodnich, przyczynił się do uzyskania stypendiów dla wielu swoich uczniów.

Łożyński był także aktywnym badaczem, przeprowadzając analizy i pisząc prace naukowe w językach łacińskim i niemieckim. W szczególności jego zainteresowania obejmowały greckich oraz rzymskich autorów i filozofów. W ciągu swojego życia opanował łącznie siedem języków.

Po zakończeniu kariery zawodowej w 1882 roku, spędził czas na emeryturze w towarzystwie wnuka, Bernarda Kleina. Warto dodać, że został odznaczony, wśród innych, tytułem doktora honoris causa uniwersytetu w Bonn, co świadczy o jego znaczącym wkładzie w naukę i kulturę.

---

Oceń: Wojciech Łożyński

---