Józef Kuberski

---

Życiorys

Józef Kuberski przyszedł na świat 26 sierpnia 1893 roku w Chełmnie, jako syn Jana oraz Julianny z Barnickich. Jego życie wojskowe rozpoczęło się w 1914 roku, kiedy to z powodu wybuchu I wojny światowej wstąpił do Armii Cesarstwa Niemieckiego, gdzie walczył na froncie wschodnim.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Kuberski zaciągnął się do Wojska Polskiego, przyłączając się do 10 dywizjonu artylerii polowej. W 1920 roku miał okazję brać udział w wojnie polsko-bolszewickiej, aktywnie uczestnicząc w walkach, które miały miejsce pod Kijowem, Mińskiem oraz Warszawą. Po tym okresie jego kariera wojskowa kontynuowała się w 20 dywizjonie artylerii ciężkiej, 29 dywizjonie artylerii ciężkiej oraz w 3 pułku artylerii ciężkiej.

Od 1922 roku pełnił służbę w 15 pułku artylerii lekkiej w Bydgoszczy. 3 maja 1922 roku jego stopień został zweryfikowany na kapitana, a jego starszeństwo przyznano z datą 1 czerwca 1919 roku, zajmując 304. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1927 roku, 12 kwietnia prezydent RP przyznał mu awans na majora, ze starszeństwem z dnia 1 stycznia tego samego roku oraz 45. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W czerwcu tego samego roku Kuberski został mianowany dowódcą III dywizjonu w macierzystym pułku, a w październiku 1927 roku przesunięto go na stanowisko kwatermistrza pułku. Jego kariera awansowała ponownie w marcu 1930 roku, kiedy to wrócił na pozycję dowódcy dywizjonu. W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do Komendy Obozu Ćwiczeń Grupa i objął stanowisko komendanta. W marcu 1938 roku został awansowany na podpułkownika z datą starszeństwa na 19 marca 1938 oraz 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

W 1938 roku został przeniesiony do 12 pułku artylerii lekkiej w Złoczowie, obejmując stanowisko I zastępcy dowódcy pułku. Rok później, w 1939 roku, dźwigał obowiązki dowódcy tej jednostki. Jednakże podczas kampanii wrześniowej tego samego roku, po agresji ZSRR na Polskę, w niejasnych okolicznościach wpadł w ręce sowieckie, a następnie został przetransportowany do obozu w Starobielsku.

Wiosną 1940 roku stał się ofiarą zbrodni stalinowskiej – został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciała nie udało się odnaleźć, ponieważ został potajemnie pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku to miejsce posiada status oficjalnego Cmentarza Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Kuberski figuruje również na Liście Starobielskiej NKWD, zajmując pozycję numer 1520.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, podjął decyzję o pośmiertnym mianowaniu Józefa Kuberskiego na stopień pułkownika. Informacja o tym awansie została ogłoszona 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie szczególnej ceremonii zatytułowanej „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W maju 2009 roku, w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, przy Gimnazjum w Posądzy zasadzono Dąb Pamięci jako wyraz hołdu dla Józefa Kuberskiego.

Ordery i odznaczenia

Józef Kuberski był człowiekiem nieprzeciętnym, który zdobył szereg wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi. Poniżej przedstawione są najważniejsze z nich:

• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany 10 listopada 1928 roku,
• Medal Niepodległości – otrzymany 9 listopada 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Józef Kuberski

---