Władysław Turowski, urodzony 10 listopada 1894 roku w Chełmnie, to znacząca postać w historii polskiego lotnictwa wojskowego. Był on porucznikiem pilotem Wojska Polskiego, a jego odwaga i poświęcenie zostały docenione przez przyznanie mu Orderu Virtuti Militari.
Turowski, którego losy po roku 1932 pozostają nieznane, zapisał się na kartach historii jako człowiek, który służył swojej ojczyźnie w trudnych czasach. Jego osiągnięcia podkreślają wartość i determinację, które towarzyszyły polskim pilotom w okresie międzywojennym.
Życiorys
Władysław Turowski przyszedł na świat 10 listopada 1894 roku w Chełmnie, w rodzinie Pawła i Zofii z Sobańskich. Ukończył maturę w Kijowie, a następnie rozpoczął studia na Wyższej Szkole Technicznej Dróg i Komunikacji w Petersburgu. W latach 1915–1916 zdobywał wiedzę w Szkole Lotniczej w Moskwie, a później kontynuował naukę we Francji, uczęszczając do szkół w Avord oraz Pau.
W 1918 roku zgłosił się do formacji lotniczych tworzących się przy Armii Hallera. Po kontynuacji edukacji w Pau, otrzymał przydział do 582 eskadry Salmsonów. W maju 1919 roku tuż po przylocie do Polski, zmienił przydział i znalazł się w 162. eskadrze SPAD-ów, biorąc udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim, w szczególności w okolicach Borysowa.
Turowski brał udział w starciach powietrznych, zwalczał balony obserwacyjne nieprzyjaciela oraz atakował cele naziemne. Udało mu się zniszczyć jeden balon obserwacyjny w rejonie Prijamino. Niestety, 27 maja 1920 roku, w czasie jednej z walk powietrznych, jego samolot został uszkodzony. Podczas wymuszonego lądowania w nieodpowiednim terenie odniósł obrażenia. Zrealizował łącznie 32 loty bojowe.
Po zakończeniu konfliktu zbrojnego w kwietniu 1921 roku został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu, gdzie pełnił funkcję instruktora aż do września 1922 roku. Następnie przeniesiono go do 7 eskadry myśliwskiej 1 pułku lotniczego, a w kwietniu 1923 roku rozpoczął pracę w komisji odbiorczej Centralnych Zakładów Lotniczych. Po przeniesieniu do rezerwy, jako oficer rezerwy, był zobowiązany do pozostania w czynnej służbie. Z dniem 8 stycznia 1924 roku otrzymał stopień porucznika, z datą senioratu na 1 czerwca 1921 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów rezerwy lotnictwa. Z dniem 30 kwietnia 1924 roku został zwolniony z aktywnej służby.
Osiedlił się w Orszymowie, a później w Mątwach. W dokumentach zachowała się notatka „do Sądu Honorowego dn. 30.4.37”. Dalsze losy Władysława Turowskiego pozostają nieznane.
Ordery i odznaczenia
Wśród licznych wyróżnień, które otrzymał Władysław Turowski, możemy wyróżnić kilka najważniejszych odznaczeń, które podkreślają jego bohaterstwo oraz znaczenie w historii. Poniżej przedstawiamy szczegóły dotyczące jego odznak:
- Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari nr 3210,
- Krzyż Walecznych,
- Medal Niepodległości – nadany 17 września 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Polowa Odznaka Pilota.
Przypisy
- a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 27.10.2021 r.]
- a b c Turowski Władysław por. pil.. bequickorbedead.com. [dostęp 22.03.2019 r.]
- Lotnicze Eskadry w Błękitnej Armii generała Józefa Hallera 1917r.-1919r.. polot.net. [dostęp 22.03.2019 r.]
- "Oczami wroga" - czerwone lotnictwo w wojnie polsko-rosyjskiej. konradus.com. [dostęp 22.03.2019 r.]
- Rocznik Oficerski 1923, s. 929, 951.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 33 z 3.04.1924 r., s. 186.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 43 z 30.04.1924 r., s. 252.
- M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Heinz Guderian | Maksymilian Kowalewski (lotnik) | Julian Lange | Tomasz Nowakowski (podpułkownik) | Krzysztof Gajewski | Jan Tomaszewski (1867–1942) | Cyprian Bystram | Alojzy Józef Peisert | Józef Kuberski | Friedrich-Karl CranzOceń: Władysław Turowski (pilot)